Om de niet van overheidswege ontvangen middelen van het Aloysius College naar eigen inzichten te kunnen besteden werd in 1989 besloten tot oprichting van de Stichting Ondersteuning Aloysius College. Reeds in 1994 vond een statutenwijziging plaats waarbij de naam van de stichting werd gewijzigd in Stichting Aloysius Steun.

De geldmiddelen van de steunstichting werden gevormd door: 1. ouderbijdragen; 2. schenkingen, erfstellingen en legaten en 3. alle andere verkrijgingen en baten.

Op 29-09-2011 werd de naam van de steunstichting bij notariële acte gewijzigd in de naam Vrienden van Aloysius.

Al op 24 augustus 1939 werd het schoolgebouw voor het eerst ontruimd in het kader van de zogenaamde voormobilisatie. Deze vordering duurde een week, maar op 14 mei 1940 werden 700 soldaten van het Korps Luchtwachtdienst in het Aloysius College ingekwartierd. Zij vertrokken weer op 24 mei. Hun  verblijf was een voorbode van de langdurige vordering door de Duitse bezetter die een aanvang nam op 17 december 1940. Inmiddels telde de HBS 478 leerlingen en het gymnasium 499. De leerlingen werden verspreid over een drietal gebouwen: een groot deel van de leerlingen kon naar het Meisjeslyceum aan het huidige Louis Couperusplein (nu Internationaal College Edith Stein), andere leerlingen werden ondergebracht in een school aan de Paulus Buysstraat en een school aan de Doornstraat. Toen Scheveningen in 1942 door de bezetter tot ‘Sperrgebiet’ werd verklaard, ging men van de Doornstraat en Paulus Buysstraat respectievelijk naar de Frederikstraat 28 en de Da Costastraat 42. Gedurende de oorlogsjaren werd gewerkt met een aangepast rooster omdat ook andere leerlingen van de diverse gebouwen gebruik maakten, maar daarnaast werd het onderwijs gehinderd door gebrek aan brandstof en onderbroken door luchtaanvallen.

Tijdens de hongerwinter van 1944-1945 was lesgeven onmogelijk.

De oorlogsomstandigheden verhinderden in 1945 het afnemen van examens zodat aan de leerlingen van de examenklas bij koninklijk besluit een diploma werd toegekend zonder dat zij daarvoor een examen hadden hoeven af te leggen.

De bevrijding op 5 mei 1945 betekende nog niet dat men kon terugkeren naar de Oostduinlaan. De mogelijkheid tot lesgeven werd zelfs beperkter, omdat gedurende enige tijd ook geallieerde militairen in het meisjeslyceum werden ondergebracht. Het gebouw van het Aloysius College werd ondertussen bevolkt door Canadese bevrijders. Al onder hun voorgangers, de Duitse bezetters, was het schoolgebouw ernstig uitgewoond, zodat de terugkeer van de leerlingen pas op 25 februari 1946 kon plaatsvinden.

Op 22 mei 1955 werd in de hal van het schoolgebouw een gedenksteen aangebracht ter herinnering aan de oud-leerlingen en leerlingen die gedurende de Tweede Wereldoorlog waren omgekomen.

Na een periode van bloei nam de belangstelling voor Collegie St Willibrord in Katwijk allengs af en werd, mede na bemoeienis vanuit Rome, besloten tot verhuizing naar Den Haag.
Daar werd op 15 juni 1917 de RK HBS voor jongens opgericht. Artikel 1 van de statuten luidde als volgt:
‘De R.-K. Hoogere Burgerschool te ’s-Gravenhage voorlopig Laan 27, later over te brengen naar het nieuwe gebouw aan de Waalsdorperweg te ’s-Grravenhage, opgericht den 15en Juni 1917 en geopend den 4en September daaraanvolgende met eene eerste klasse, is een inrichting van middelbaar onderwijs, die ten doel heeft de godsdienstige en wetenschappelijk vorming van R.-K. jongelieden uit den beschaafden stand.’
De eerste klas telde 32 leerlingen.. Omdat het aantal leerlingen gestaag groeide werd de school uitgebreid met twee lokalen in de ambachtsschool aan het Westeinde.

Hoewel de openbare aanbesteding voor het nieuwe schoolgebouw, het Aloysius College, al in 1914 had plaatsgevonden, werden de ontwikkelingen gedwarsboomd door de eerste wereldoorlog. Uiteindelijk werd het schoolgebouw, ontworpen door de befaamde Rotterdamse architect P.G. Buskens en met glas-in-lood ramen van kunstenaar Lou Aperslag, op 8 januari 1925 plechtig ingezegend door de pauselijke internuntius, monseigneur Orsenigo, en een dag later, ook plechtig, door de minister van Onderwijs, dr. J. Th. De Visser, een protestant. Bijzonder getroffen was de minister door de gebranschilderde ramen in de aula, waarvan één het wapen van het Huis van Oranje weergaf, inderdaad een mooi gebaar van de Jezuïeten naar het protestante koningshuis.
Kostschoolleerlingen die het Aloysius College bezochten werden vanaf 1928 ondergebracht in een apart gebouw ‘Huize Katwijk’, dat in de oorlog werd gesloten en na de oorlog jarenlang in gebruik is geweest van Europol.

Toen in 1543 de Nijmegenaar Petrus Canisius in de nog jonge jezuïetenorde werd opgenomen, was dat – zoals zou blijken – voor de Sociëteit van Jezus een belangrijke gebeurtenis. Niet alleen traden na enige tijd meer Nederlanders toe, er kwam ook migratie op gang van jezuïeten uit Duitsland en België. Als strijdbare mannen kwamen zij soms in botsing met de gevestigde geestelijkheid en toen de Opstand (1566) zich uitbreidde, kregen zij de naam Spaansgezind te zijn. Later zouden portestante noordnederlanders een gevoel van huivering nauwelijks kunnen onderdrukken wanneer zij met een jezuïet in contact kwamen.
Na 1814 kregen de jezuïeten een onderwijstaak. Zij stichtten in Culemborg een seminarie in 1818 en kort daarna richten zij een gymnasium op in Katwijk, Collegie Sint Willibrord, de voorloper van het Aloysius College.

Aloysius Gonzaga S.J. (Castiglione delle Stiviere (bij Mantua), 9 maart 1568 - Rome, 21 juni 1591) (eigenlijk Luigi Gonzaga) is een jong gestorven katholieke heilige.

 Leven
Luigi was de oudste zoon van Ferdinand Gonzaga, markgraaf van Castiglione, uit een zijtak van de familie Gonzaga. Lodewijk III Gonzaga was zijn betovergrootvader. Reeds als kind legde hij onder invloed van zijn moeder een grote vroomheid aan de dag. Als tienjarige werd hij aan het hof van de Medici te Brescia als page aangesteld. Vervolgens verbleef hij aan het hof van Filips II van Spanje.

De heilige Carolus Borromeus, bisschop-kardinaal van Milaan maakte op de jonge Luigi een grote indruk. In het jaar 1585 deed hij ten gunste van zijn broer Rudolf afstand van zijn rechten op het markgraafschap Castiglione. Tegen de wil van zijn familie in trad hij toe tot de Sociëteit van Jezus. Daar studeerde hij filosofie en theologie. Tevens had hij veel zorg voor de zieken en voor het waardig begraven van de armen. Toen in Rome een pestepidemie woedde, liet Aloysius niet na de zieken te helpen. Hij raakte zelf ziek en stierf; hij was 23 jaar oud.

Verering
Direct na zijn dood werd Aloysius al als een heilige beschouwd. Spoedig werd hij in de San Ignazio te Rome begraven. Zijn hoofd werd later naar de Aloysius-basiliek in Castiglione delle Stiviere overgebracht. Reeds 14 jaar na zijn dood werd hij door paus Paulus V zaligverklaard. In 1726 werd hij samen met Stanislaus Kostka door paus Benedictus XIII heilig verklaard. In 1729 werd hij door dezelfde paus tot patroon van jonge studenten uitgeroepen. De Vlaamse hogeschool EHSAL, de Universitaire Faculteiten Sint-Aloysius (UFSAL), de Facultés Universitaires Saint-Louis en het Aloysius College zijn naar hem vernoemd.

Ook geldt hij als beschermheilige van pestlijders. Als symbool van de kuisheid wordt hij ook in het bijzonder tegen seksuele verzoekingen aangeroepen. Ten slotte is hij patroon van de stad Mantua. Zijn feestdag is 21 juni.

Iconografie
In de kunst wordt hij afgebeeld als jonge man met een zwarte soutane en een witte kraag, of als page. Zijn attributen zijn een lelie, symbool van de kuisheid, een kruis, dat vroomheid en offergezindheid uitdrukt, een schedel, hetgeen zijn vroege dood aanduidt en een rozenkrans, als uitdrukking van zijn bijzondere devotie tot de Maagd Maria.

Bron: wikipedia.org

De heilige Iñigo Lopez de Loyola (kasteel Loyola bij Azpeitia, 24 december 1491 - Rome, 31 juli 1556), beter bekend onder zijn Latijnse naam Ignatius van Loyola, werd bekend door zijn aandeel in de oprichting van de Sociëteit van Jezus, als de eerste "generaal" daarvan en door zijn Geestelijke Oefeningen. Hij werd in 1622 heilig verklaard door paus Gregorius XV. Zijn feestdag valt op 31 juli.

Ignatius van Loyola
Hij was de zoon van een Spaanse edelman. In zijn jonge jaren schijnt hij een losbandig leven te hebben geleid, maar tijdens zijn diensttijd in het Spaanse leger kwam er in 1521 een ommekeer tijdens de Franse belegering van Pamplona, toen een kanonskogel tussen zijn benen schoot, die zijn beide benen verwondde. Na zijn herstel ondernam hij in 1534 met zes anderen vanuit Parijs een pelgrimsreis naar Palestina. Loyola werd in 1537 te Venetië tot priester gewijd. In 1539 kwam het te Rome tot de oprichting van de Jezuïeten. Hij ligt in Rome begraven in de Jezuïetenkerk Gesù.
In Loyola, in Spaans Baskenland, zijn geboorteplek, werd een klooster en een kerk gebouwd, gewijd aan Ignatius, waarnaar bedevaarten worden ondernomen.
Onder meer het Ignatiusgymnasium in Amsterdam is vernoemd naar deze heilige. In het Sint-Barbaracollege te Gent heet de collegekapel 'de Ignatiuskapel'.

Bron: wikipedia.org

Het fotoarchief van het Haagse Aloysius College begon toen ik in de kelder van het AC een grote stapel op karton geplakte foto's redde van de verdrinkingsdood. De kelder liep bij stortbuien wel eens onder en dat leek me toch jammer van de foto's.  Nu werden er in de loop der jaren heel veel foto's gemaakt, voornamelijk te danken aan pater Beemsterboer sj. Hij maakte jarenlang de klassenfoto's, de basis van het archief. Het hele jaar door fotografeerde hij bovendien alles wat op school gebeurde en die foto's werden door onze surveillanten op kartonnen geplakt met als doel ze te kunnen nabestellen. En die kartonnen lagen dus in de kelder. Dit werd het begin van een enorme verzameling. Collega's, met name Ton van Rijn, begonnen alle foto's die ze vonden of over hadden aan mij te geven en de collectie groeide. www.fotoarchiefac.nl
Ino Mulders

-

-